Gazetka szkolna

 

Z okazji Dnia Edukacji Narodowej wszystkim Nauczycielom i Pracownikom Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Tykocinie życzymy zdrowia, wytrwałości, radości, uznania i szacunku wychowanków oraz ich rodziców, a także tego, by trud włożony w nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży zaowocował w przyszłości.

 

Maria Anna Frankowska
dyrektor

 

Anna Konarzewska – Pogorzelska

wicedyrektor

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Co roku obchodzimy Dzień Edukacji Narodowej. Z tej okazji uczniowie klas 4-8 składają życzenia wszystkim nauczycielom i wychowawcom.Życzymy wszystkiego najlepszego, dużo zdrowia, szczęścia, radości, pomyślności, spełnienia marzeń i 100 lat!

klasa 4a

***

W dniu święta wszystkich Nauczycieli składamy najserdeczniejsze życzenia, dużo zdrowia, cierpliwości i wytrwałości, miłego czasu spędzonego z nami w szkole, sukcesów zawodowych oraz zadowolenia z uczniów! 

klasa 4b

***

Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Nauczyciela! Życzymy zdrowia, szczęścia oraz dużo radosnych chwil spędzonych w naszej szkole.

klasa 5a

***

Niech Wam nie zabraknie nigdy zdrowia, niech szkoła w dom się wspólny zamienia! Praca wychowawcy nie jest wcale łatwa, bo leniwa i krnąbrna jest dziatwa. Kocha ona figle i chętnie się czubi, lecz stroni od książki, uczyć się nie lubi. Trzeba dużo zdrowia i czasu stracić, aby umysł ucznia rozwinąć, wzbogacić, który gdy dorośnie, dopiero zrozumie jak jest w życiu ciężko, gdy się mało umie.

Wszystkiego najlepszego!

życzy klasa 5b

***

Wszyscy nasi Kochani Nauczyciele dla swoich uczniów cierpliwości mają wiele. Za naukę, za trud, jaki jest wkładany, przeogromny bukiet życzeń składamy. Życzenia szczere, prawdziwe, z uczniowskich serc płynące, jak świeże kwiaty pachnące, kwitnące na polskiej łące.

Drodzy Nauczyciele, życzymy Wam wszystkiego dobrego z okazji Waszego święta. Siły i wytrwałości do nas oraz jak najlepszych roczników uczniów chłonnych wiedzy!

klasa 6a

***

 

Szanowni Nauczyciele, Wychowawcy i Pracownicy Oświaty! Z okazji Dnia Edukacji Narodowej składamy Państwu wyrazy uznania i szacunku za trud codziennej pracy pedagogiczno-wychowawczej. Pragniemy Państwu podziękować za wysiłek i oddanie w przekazywaniu wiedzy oraz wartości, które wpływają na rozwój i postawę w życiu młodego człowieka. Życzymy wielu chwil radości w Państwa pracy, satysfakcji z wykonywanych obowiązków, wielu sukcesów oraz dużo zdrowia i szczęścia.

klasa 6b

***

 

Nasi Drodzy Nauczyciele!

Z okazji święta, które jest raz w roku, składamy najserdeczniejsze życzenia, jakie się tylko da! Przede wszystkim zdrowia, szczęścia i radości, cierpliwości do uczniów oraz dobrze spędzonych godzin w szkole.

klasa 7a 

***

 

Wszystkiego najlepszego z okazji Dnia Nauczyciela! Życzymy Wam miłych i życzliwych uczniów.

                                                                                           Uczniowie klasy 8a

 

***

 

Drodzy Nauczyciele!

Z okazji Waszego święta życzymy Wam zdrowia, które jest najważniejsze, szczęścia i radości, które cieszą uczniowskie serca, siły do pracy oraz cierpliwości, aby czas spędzony z uczniami był cudowny.

klasa 8b  

 

 

 

 

W obecnych czasach można znaleźć bardzo wielu uczniów marudzących, że mają sporo nauki, mało czasu wolnego, za długie lekcje oraz za krótkie przerwy. Nie zdają sobie nawet sprawy z tego jak ciężko było w szkołach kilkaset lat temu, np. w XVII wieku. Nauczyciele kiedyś byli bardziej surowi. Stosowali przeróżne kary cielesne, np. uderzanie linijką lub trzciną po wewnętrznej stronie dłoni oraz długie klęczenie na grochu. Wychowawcy starali się utrzymywać w ten sposób dyscyplinę. W 1701 roku programy nauczania były zupełnie inne niż w teraźniejszych czasach. Teraz nawet trudno jest sobie wyobrazić jak było dawniej.

Kiedyś bardzo ważnym przedmiotem była religia. Dzieci, które nie chciały uczyć się katechizmu również dostawały kary typu: plagi, klęczenie oraz niedopuszczanie do jedzenia obiadu. Uczenie się pozostałych przedmiotów stało na niskim poziomie. Najczęściej było to wkuwanie łaciny, ponieważ kiedyś uznawano ją za nasz drugi narodowy język. Oprócz szkół edukacyjnych były również szkoły rycerskie, które przygotowywały uczniów do służby wojskowej i urzędów cywilnych. Tak wyglądało nauczanie chłopców.

Teraz może przejdźmy do tego, jak uczyły się dziewczęta w XVII-XVIII wieku. Dziewczęta nie miały tak wielkich możliwości kształcenia się jak chłopcy. Musiały uczyć się o gospodarstwie domowym, przygotowaniu do roli żony i matki oraz o eleganckim zachowaniu. Rozmyślano nad tym, aby panienki także mogły się uczyć w szkołach edukacyjnych, lecz podjęto tę decyzje w późniejszych latach. Oczywiście uczennice miały również inne możliwości zdobywania wiedzy, najczęściej uczyły się w żeńskich klasztorach. W takich szkołach dla dziewcząt bardzo zwracano uwagę na naukę czytania oraz pisania w języku polskim, śpiew i robótki. Jednak i tak przeważała nauka domowa, aby w przyszłości mogły sobie poradzić jako żony, matki oraz gospodynie.

Problem w tym, że nie każdy mógł chodzić do szkoły, niektóre dzieci miały zbyt dużo obowiązków w gospodarstwie i musiały pomagać rodzicom. Dawniej dzieci bardzo chciały chodzić do szkoły, w dzisiejszych czasach raczej nie spotykamy takich przypadków. Niektóre dzieci potrafią nawet udawać chorobę, kłamiąc prosto w oczy swoim rodzicom, aby nie iść do szkoły. Dzisiejsi uczniowie powinni się cieszyć z tego jak obecnie wygląda nauka.

Teraz w szkołach jest bardzo dużo nowoczesnych technologii i przeróżnych maszyn, np. kiedyś nie było czegoś takiego jak komputery, telefony czy Internet. Ludzie musieli wysyłać do siebie listy, nie wiedzieli nawet co to znaczy SMS lub telefon. Całkiem niedawno w szkołach pojawiły się również tablice dotykowe zamiast zwykłych tablic. Nauczyciele mają dzienniki elektryczne, a dawniej nie było takich rzeczy. Przestano również stosować kary cielesne na uczniach. Naprawdę bardzo dużo się zmieniło w szkołach na przestrzeni tych wszystkich lat.

Dziękujemy wszystkim za przeczytanie naszego artykułu oraz mamy nadzieję, że Wam się spodobał.

Klaudia<33 i sztosiara<3

 

 

 

 

Komisja Edukacji Narodowej powstała 14 października 1773 roku. Została powołana przez sejm na wniosek króla Stanisława Poniatowskiego. Od samego początku faktycznymi pracownikami Komisji była grupa uczonych i artystów skupiona wokół Hugona Kołłątaja, który nadawał cały czas ogólny kierunek jej działaniom.

Komisja była pierwszym ministerstwem oświaty publicznej w Polsce i pierwszą tego typu instytucją w całej Europie. Celem Komisji była odbudowa systemu oświaty oraz wychowanie młodzieży w duchu patriotyzmu. Jednym z pierwszych posunięć było ograniczenie filozofii w programie szkolnym, sprowadzenie jej w zasadzie wyłącznie do logiki. Wierzono, że matematyka da młodzieży podstawy prawdziwie naukowego myślenia.

System ten funkcjonował dość sprawnie, jednak nagle został rozwiązany przez papieża Klemensa XIV, co w Polsce zagroziło całkowitym upadkiem edukacji, ale jednocześnie dało motywację do reform szkolnictwa.

Reforma szkolnictwa polegała na założeniu szkół średnich i wyższych. W szkołach tych uczono wiedzy nowoczesnej oraz zamieniono język łaciński na polski. Wprowadzono również literaturę, historię i geografię. W ramach reformy edukacji podstawowej stworzono Towarzystwo do Ksiąg Elementarnych, które opracowało pionierskie podręczniki. Układając programy nauczania, starano się uwzględniać najnowsze osiągnięcia nauki, łącząc wiedzę matematyczno-przyrodniczą z gramatyczno-retorycznym kierunkiem kształcenia.

Dzień 14 października upamiętnia rocznicę powstania Komisji Edukacji Narodowej. Potocznie dzień ten nadal zwany jest Dniem Nauczyciela. Dzień Edukacji Narodowej - święto oświaty i szkolnictwa wyższego ustanowiono 27 kwietnia 1972 roku.

 

Velvet

 

 

Ostatnio miałam okazję przeprowadzić wywiad z Panią Justyną  Mchirach, która wraz z Panią Katarzyną Cackowską zajmuje się Samorządem Uczniowskim. W poniższym tekście możemy się dowiedzieć, co czeka nas w szkole, jakie uroczystości będą organizowane oraz poznać wiele innych ciekawych informacji.

 

Jak to się stało, że to akurat Pani zajmuje się Samorządem?

W poprzednim roku szkolnym opiekunem Samorządu Uczniowskiego została wybrana Pani Katarzyna Cackowska. Wiem ile pracy i wysiłku wymaga ta funkcja, dlatego sama zgłosiłam się do pomocy. Współpracowało się nam bardzo dobrze, o czym świadczy wiele imprez zorganizowanych pod naszym okiem, zatem w tym roku postanowiłyśmy kontynuować opiekę na Samorządem Uczniowskim.

 

Czy jest Pani zadowolona z pracy w Samorządzie?

Praca w Samorządzie daje wiele satysfakcji. Najwspanialsze są zadowolone buzie uczniów, którzy cieszą się z różnych szkolnych aktywności.

 

Skąd biorą się pomysły na różnego rodzaju uroczystości bądź wydarzenia szkolne?

Bardzo dużo pomysłów mają sami uczniowie, którzy się nimi z nami dzielą. Często pomysły pojawiają się spontanicznie. Obserwujemy świat i potrzeby, słuchamy tego, co mówią inni i wtedy, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, pomysły same się pojawiają.

Czasami mamy bardzo mało czasu na realizację tego, co nam wpadnie do głowy, zatem praca w SU bywa intensywna. Na szczęście mamy wspaniałych, kreatywnych uczniów, prężnie pracujących w SU, na których możemy liczyć. Bardzo często nasza Dyrekcja podsuwa nam wspaniałe pomysły na akcje, które realizujemy, zapraszając do udziału społeczeństwo Tykocina.

 

Czy praca w SU jest trudna?

Wbrew pozorom praca w SU jest trudna, wymagająca, intensywna, szczególnie jeżeli się ktoś tak bardzo angażuje jak my. Praca ta wymaga od nas doskonałej organizacji czasu pracy, planowania, współpracy z innymi osobami, zarządzania uczniami z Samorządu Uczniowskiego. Bardzo często zostajemy w szkole po lekcjach, nierzadko przychodzimy przed lekcjami. Również tzw. okienka i przerwy mamy zajęte pracą na rzecz szkoły. Jesteśmy także na wszystkich imprezach szkolnych wymagających obecności Pocztu Sztandarowego. Jesteśmy też obecni w przestrzeni publicznej Tykocina podczas świąt narodowych.

 

Czy mogłaby Pani zdradzić jakieś plany na ten rok?

Planów na ten rok jest bardzo wiele. Na pewno chcemy powtarzać niektóre imprezy z tamtego roku, jak na przykład turniej szachowy, ale pojawi się dużo nowych, np. Ogólnopolski Dzień Głośnego Czytania, który odbył się 29 września. Zbliża się również Dzień Drzewa, a zaraz po nim Dzień Edukacji Narodowej. Na pewno chcemy, aby w tym roku szkolnym dzieci mogły pobawić się na dyskotekach szkolnych. Pragniemy zaangażować w pracę Zespołu Szkolno-Przedszkolnego wszystkie dzieci, począwszy od przedszkola aż po klasy ósme. W planach jest wspólna praca również z naszym tykocińskim żłobkiem. Pracy i pomysłów jest bardzo dużo, a do wszystkich wydarzeń będziemy angażowały jak największą część społeczności szkolnej.

 

Jak widać po przeczytaniu tego ciekawego wywiadu, w naszej szkole w tym roku będzie się wiele działo. Watro też docenić starania naszych kochanych Pań organizujących te wszystkie wydarzenia.

Julia Ostrowska

 

 

ZA MAGICZNYM OKNEM

 

ROZDZIAŁ 1: POCZĄTKI

 

Było ciemno i cicho. Po chwili od wybuchu było można usłyszeć głos paniki i kolejne eksplozje. Amelka razem ze swoją najlepszą przyjaciółką Anią zostały wepchnięte przez brata pierwszej do jakiegoś pojazdu. Obie od razu zemdlały od pyłu i zapachu kadzideł. Spały tak 5 godzin, zanim dotarły do miasta (a raczej jego resztek) Tykorsa, gdzie obudził je burmistrz słowami:

-Ooooo… dzień dobry... Wy to pewnie Amelia Pute oraz Anna Królikowska?

-Dzień dobry...  Tak, to my- odpowiedziała zaspanym głosem Królikowska. - A tak właściwie,

 gdzie my jesteśmy i kim pan jest?

-Ach, gdzie są moje maniery? Przepraszam, nazywam się Jan Sowiński i jestem burmistrzem,

a to piękne miasto zwie się Tykorsa - odpowiedział Jan Sowiński. - Byłbym zapomniał, tam stoi pani Maja, która was zaprowadzi to waszego domu. Dobrze, muszę już iść, do widzenia

i miłego pobytu!

Lekko zmieszane tą rozmową dziewczynki podeszły do kobiety, która opowiedziała im wszystko, co muszą wiedzieć o posiadłości, która, jak się potem okazało, należała do wujka Amelki. Maja dała im klucz do budynku i poszła. Przyjaciółki otworzyły drzwi i zobaczyły piękny, duży, lekko zaniedbany dom z pełnym wyposażeniem. Przekroczyły próg i zamknęły za sobą drzwi, po czym weszły na górę i zaczęły rozmawiać o tym, co się stało. Wgramoliły się do sypialni, w której stały dwa łóżka, a na nich czekały ubrania i jedzenie. Ściany były zabudowane szafami, poza jedną, która miała ogromne okno. Długo się nie zastanawiając, przebrały się w nową odzież, zjadły kolację i położyły do łóżek. Spojrzały na okno... a za nim było pełno zwierząt różnego rodzaju i maści. Popatrzyły na siebie, sprawdzając czy to jeszcze jawa, czy już sen, a potem znów na okno - zwierzęta zniknęły, a pojawił się las. Pomyślały, że wyobraźnia płata im figle.

-Dobranoc, Królik - powiedziała Amelka.

-Dobranoc, Ami - odpowiedziała Ania.

C.D.N.

RUZO         

 

Na Ukrainie jest wojna, która trwa od 24 lutego 2022r. Rosja zaczęła atakować Ukrainę, chcąc zdobyć większe terytorium. Wielu ludzi, którzy mieszkają na Ukrainie, straciło swoje domy, cały dorobek swojego życia i rodziny. Niektórzy musieli podjąć bardzo trudną decyzję o ucieczce ze swojego kraju. Z pewnością było to dla nich niełatwe, ponieważ większość z nas jest przywiązana do miejsca, w którym mieszka.

Kobiety z dziećmi, które uciekały ze swojego domu, znalazły schronienie w różnych częściach naszego kraju. Ich mężowie i dorośli synowie zostali walczyć o swój kraj. Niektórzy z przybyłych mieszkają w Tykocinie, a dzieci z Ukrainy chodzą do naszej szkoły. Już pod koniec tamtego roku szkolnego dołączyło do nas kilka osób z Ukrainy. Niektórzy razem z nami kończyli w czerwcu rok szkolny i odbierali swoje świadectwa. Nie wszyscy z nich w tym roku szkolnym zaczęli z nami naukę. Niektóre z tych osób wróciły na Ukrainę na wakacje, tam, gdzie nie ma już wojny, i już tam zostały. Pewne osoby, które uczą się w tym roku, rozumieją język polski i umieją się nim posługiwać, a inne nie rozumieją go wcale. Trudno jest im odnaleźć się w polskiej szkole, nie umiejąc czytać i pisać po polsku. Nie rozumieją, co mówi nauczyciel na lekcjach, trudno jest im też pisać kartkówki i sprawdziany.

Większość dzieci z Ukrainy, gdy przyszła do naszej szkoły, nie miała tu kolegów i koleżanek, lecz po pewnym czasie zakolegowała się z uczniami ze swoich klas. Z pewnością woleliby zostać w swojej dawnej szkole, ponieważ mieli tam swoich przyjaciół i życie w ich kraju było dużo prostsze. Na pewno bardzo ciężko jest im porozumiewać się z nauczycielami i innymi uczniami naszej szkoły. Dlatego my musimy pomagać im, aby czuli się tu dobrze i bezpiecznie. Nikt nie wie, jak długo potrwa ta sytuacja, dlatego wszyscy liczą na to, że wojna wreszcie się skończy i będą mogli wrócić do swojego kraju i żyć bezpiecznie.

Wszyscy uczymy się od siebie nawzajem nowych słów i porozumiewania się na wszelkie możliwe sposoby. Dlatego mamy nadzieję, że dzieci z Ukrainy czują się dobrze w naszej szkole.

N.O.

 

 

          Szkoła to jedno z miejsc, w którym spędzamy czas, uczymy się, bawimy. Zadbajmy o to, by panowała tu jak najmilsza atmosfera. Jak? To bardzo proste.

 

1.     Zwroty grzecznościowe - zwroty grzecznościowe to słowa,  jakimi zwracamy  się do ludzi. Z każdym powinniśmy się przywitać: z nauczycielami, obsługą szkoły, kolegami i koleżankami. Witając się i żegnając z dorosłymi, używamy form oficjalnych: dzień dobry, do widzenia. Przepraszam, proszę, dziękuję - to słowa, które powinny być używane na co dzień. Stosowanie ich świadczy o wysokiej kulturze osobistej. Mickiewicz pisał, że grzeczność nie jest nauką łatwą, ale warto jej poświęcić czas. Opanowanie zasad dobrego wychowania zaprocentuje przyjaznymi relacjami z innymi ludźmi i uczyni z nas wzór do naśladowania.

2.             Zmiana obuwia - wchodząc do szkoły powinniśmy wytrzeć buty o wycieraczkę znajdującą się w wejściu, następnie udać się do szatni, gdzie wieszamy ubrania i zmieniamy obuwie podwórkowe na obuwie szkolne.

3.             Wyrzucanie i segregowanie śmieci - każdy z nas na pewno ma czasem ze sobą coś, co zostało już zużyte, np.: butelka, papierek po cukierku. W naszej szkole na każdym korytarzu znajdują się kosze, gdzie umieszczono informację, jakie śmieci powinny się w nich znaleźć. Wyrzucając odpadek, zwróćmy na to uwagę.

4.             Mycie rąk - mimo iż jest to jedna z najbardziej podstawowych czynności, nie każdy to robi. Myć ręce powinniśmy zawsze po skorzystaniu z toalety i spożyciu posiłku. Dbajmy o higienę dla dobra własnego i innych.

5.             Niszczenie własności szkoły - szkoła to miejsce, w którym mamy czuć się dobrze. Psując własność szkoły, np.: ławki, krzesła, psujemy wizerunek miejsca, w którym mamy się czuć dobrze i bezpiecznie. Za szkody będziemy musieli zapłacić i zrobimy w ten sposób problem sobie, rodzicom, rówieśnikom.

6.             Szafki w szatni – uczniowie klas 5-8 dostają własne szafki, które służą im przez cały rok szkolny. W tych szafkach trzymamy ubrania, obuwie i książki. Co roku uczeń dostaje nową szafkę, a poprzednią dostaje ktoś z młodszej klasy. Każdy chciałby otrzymać szafkę w idealnym stanie, dlatego w szafce: nie trzymamy jedzenia ani napojów - mogą się po prostu zepsuć i po szafce „rozejdzie się” niefajny zapach czy pleśń. Na szafki nic nie naklejamy. Na koniec roku opróżniamy szafki i dokładnie czyścimy.

7.             Podręczniki - o nasze książki powinniśmy bardzo dbać. Po nas dostają je kolejne osoby i żaden uczeń nie chciałby dostać pogiętego, pomazanego podręcznika. Dbajmy o nie z myślą o innych.

 

Nox 

 

Witam! Chciałbym Wam powiedzieć, jakie korzyści przynosi uśmiech na twarzy. Niektóre mogą być oczywiste, a niektóre mogą być wręcz zaskakujące.

Przede wszystkim uśmiech poprawia nastrój zarówno nasz, jak i ludzi, z którymi np. rozmawiamy. Uśmiechanie się poprawia nasz układ odpornościowy, dzięki czemu stajemy się bardziej odporni na choroby. Może to brzmieć dziwnie, ale badania wykazały, że uśmiech spowalnia tętno, wyrównuje oddech i pomaga się zrelaksować. Uśmiechając się, uodparniamy się m.in. na przeziębienie czy grypę. Uśmiechanie się pomaga też osobom z wysokim ciśnieniem. Dzięki niemu podnosi się poziom endorfin w naszym organizmie, obniżają one właśnie ciśnienie.

Uśmiech przedłuża nasze życie. Zwykle uśmiechamy się, kiedy coś nam sprawia przyjemność lub czujemy satysfakcję z czegoś, a to prowadzi do dłuższego życia. Badania wykazały, że osoby, które często się uśmiechają, rzadziej chorują na dolegliwości serca. Uśmiech prowadzi do młodszego wyglądu, działa jak kosmetyk, w dodatku jest darmowy. Kiedy się uśmiechamy, nasza twarz promienieje, co wpływa pozytywnie na komórki skóry. Jedno z badań wykazało, że zarówno uśmiech, jak i śmiech łagodzą ból, działają jak naturalne środki przeciwbólowe. 

Uśmiech przyda nam się w dorosłym życie w wielu sytuacjach, np. kiedy uśmiechamy się podczas rozmowy o pracę, przyszli pracodawcy widzą w nas potencjał, ponieważ uśmiech pokazuje, że jesteśmy pewni siebie.

Generalnie uśmiechanie się ma wiele zalet i mógłbym je dalej wymieniać, ale po prostu ich jest zbyt wiele. Myślę, że wypisałem najważniejsze pozytywy uśmiechania się. Pozdrawiam wszystkich czytelników gazetki szkolnej!

Kitek

 

 

Czy warto mieć marzenia? Czy marzenia są nam w jakikolwiek sposób potrzebne? Dlaczego warto marzyć? Jaka jest rola marzeń w życiu człowieka? Na te oraz inne pytania znajdziecie odpowiedź poniżej.

          •Czy warto mieć marzenia?

Oczywiście, że tak. Marzenia pozwalają lepiej poznać samego siebie. Chodzi tu o poznawanie naszego wnętrza, zainteresowań, dobrych i złych cech. W marzeniach mamy odwagę realizować swoje najgłębsze pragnienia. Wyobraźnia przedstawi je nam w najbardziej kreatywny sposób.

          •Czy marzenia są nam w jakikolwiek sposób potrzebne?

Marzenia są nieodłączną częścią nas, naszego istnienia. Dzięki nim mamy postawione cele w życiu, za którymi pragniemy podążać. Każdego dnia oddajemy się rożnym niesamowitym fantazjom.

          •Dlaczego warto marzyć?

Marzenia pozytywnie wpływają na nasze szczęście. Czujemy się szczęśliwi, kiedy wyobrażamy sobie przebieg przyszłych wydarzeń. W końcu marzymy o rzeczach, które nas uszczęśliwiają, a wtedy naturalnie wzrasta produkcja endorfin, zwanych hormonem szczęścia. Dlatego kiedy śnimy, od razu poprawiamy sobie humor.

          •Jaka jest rola marzeń w życiu człowieka?

Marzenia, szczególnie te piękne, podnoszą samoocenę człowieka. Osoba oddająca się marzeniom czuje się o wiele lepiej z samą sobą. Wszystko wydaje jej się piękniejsze.

          •O czym śnią dzieci?

Młodsi ludzie bardzo często widzą zwierzęta w snach. Przedszkolaki - dzieci w wieku do 6 lat - częściej marzą o krewnych i znajomych. Natomiast nastolatkowie w czasie dojrzewania, ze względu na burzę hormonalną, częściej śnią o fantastycznych motywach, za to zdecydowanie rzadziej pojawiają się w ich snach członkowie rodziny.

 

Kala

 

 

 

 

Świat bez samochodów wyglądałby bardzo dziwnie. Każdy z nas porusza się samochodem na co dzień i nagłe ich zniknięcie byłoby niezwykle trudne dla każdego z nas. Gdy musimy gdzieś szybko dojechać, wsiadamy do samochodu,  gdy musimy pilnie coś załatwić, również wsiadamy do auta. Jeśli samochody naprawdę by kiedyś zniknęły, byłby to ogromny problem. Dojazd w jakiekolwiek miejsce nie byłby już taki prosty. Trzeba by było poruszać się komunikacją miejską, rowerem lub też jakąś hulajnogą albo pieszo. Problem w tym, że jeśli chodzi o komunikację miejską, to jest ona często zatłoczona oraz nieraz się spóźnia. Najczęściej autobusy spóźniają się zimą, więc o tej porze roku byłoby nam szczególnie trudno.

Jeśli chodzi o rower, to przy ładnej i ciepłej pogodzie, jak najbardziej jest to świetna opcja. Natomiast jeśli pogoda jest jesienna, deszczowa i wietrzna, to dużo trudniej poruszać się na rowerze. Sytuacja wygląda podobnie, jeśli chodzi o chodzenie pieszo.

W ostateczności można jeszcze zakupić skuter lub motor, ale trzeba posiadać stosowne prawo jazdy. Jest to również fajna opcja, ale także zależna od pogody.

Teraz popatrzmy na brak samochodów z drugiej strony. Dzięki temu, że samochody by zniknęły, cały świat byłby dużo czystszy (czystsze powietrze i całe miasta). Kolejnym plusem jest też to, że nie byłoby takich korków. Korki tworzą przecież głównie właśnie samochody. Gdyby one nagle z dnia na dzień zniknęły, to zniknęłyby też korki.

Podsumowując, świat bez samochodów z całą pewnością utrudniałby nam komunikację, ale a z drugiej strony mógłby być też lepszy.

                                                                                 Justyna

 

W dzisiejszych czasach wiele osób zmaga się z przemocą, chociażby słowną. Jak sobie z nią radzić? Dużo ludzi nie mówi o tym, bo się boi i trzyma to w sobie. Warto wiedzieć, że jednym z lepszych sposobów radzenia sobie z tego typu przemocą  jest rozmowa, na przykład z osobą nam  bliską, kimś z rodziny lub przyjacielem. Są też ludzie, którzy wstydzą się rozmawiać o takich rzeczach z człowiekiem znanym osobiście, dlatego są tworzone telefony zaufania, na przykład  – 116 111. Jeśli zadzwonimy pod ten numer, będziemy mogli porozmawiać  z osobą, która nas nie zna. Taka rozmowa służy pomocy i wsparciu psychologicznemu dzieci i młodzieży.   Co ważne, jest ona anonimowa, dyskretna  oraz bezpłatna. Możliwość zadzwonienia pod numer jest całodobowa.  

Przemoc słowna najczęściej przejawia się w Internecie poprzez wiadomości czy komentarze. Wielu z nas nie przejmuje się nimi zupełnie,  lecz niektóre osoby biorą to do siebie i wtedy najczęściej przez to cierpią. Dotyczy to nie tylko bardzo młodych ludzi. Również osoby dorosłe mierzą się z tego typu przemocą. Dlatego  dla nich również są tworzone telefony zaufania (np. 116 123), które mają na celu  wsparcie i pomoc osobie pokrzywdzonej. Ten telefon jest aktywny od poniedziałku do piątku, w godzinach 14:00-22:00.

Kolejną infolinią jest – 800 70 2222. Jest ona przeznaczona dla osób w ciężkim kryzysie psychicznym. Ten telefon również jest aktywny całą dobę. Osoby walczące z depresją mogą zadzwonić natomiast pod numer 22 594 91 00. Czynny jest w każdą środę i czwartek w godzinach 17:00-19:00. 

Jeśli rozmowa telefoniczna też nas stresuje lub boimy się wykonać takie połączenie, możemy napisać wiadomość. Istnieją strony internetowe do tego przeznaczone. Możemy dzięki nim otrzymać pomoc, której oczekujemy.

Klaudia

 

 

 

 

Iga Natalia Świątek urodziła się 31 maja 2001 roku w Warszawie, ale pochodzi z Raszyna. Jej ojciec Tomasz Świątek był zdolnym wioślarzem. Mama Igi jest ortodontką i nie udziela się publicznie.

Iga trafiła pierwszy raz na kort, mając 5 lat. Trenowała najpierw w klubie Mera Warszawa, obecnie jest zawodniczką sekcji tenisowej Legii Warszawa.
W wieku 13 lat wygrała Mistrzostwa Polski organizowane na kortach Legii. Zwyciężyła w singlu, deblu i mikście, chociaż rywalizowała z dziewczynkami starszymi o rok. Z czasem zaczęła coraz bardziej poważnie traktować ten sport, a gdy w wieku 15 lat pojechała na juniorskiego Wielkiego Szlema pomyślała, że tak właśnie będzie wyglądać jej życie. W 2016 roku dotarła do ćwierćfinału juniorskiego French Open, a następnie wygrała Fed Cup, czyli drużynowe mistrzostwa świata dla młodych tenisistów.

W 2018 roku Iga Świątek triumfowała w juniorskim Wimbledonie. W 2019 roku na dobre wkroczyła do kobiecego tenisa. W Australian Open awansowała do 2. rundy, a we French Open dotarła do 1/8 finału. W 2021 roku polska tenisistka triumfowała na zawodach w Adelaide i tym samym sięgnęła po drugi w karierze tytuł zawodów cyklu WTA Tour.
W 2022 roku turnieje w Adelajdzie i Australian Open Iga zakończyła na półfinale. Za to zwyciężyła w pierwszym w tym roku turnieju WTA 1000, w Dosze. Po turnieju w Miami, dnia 4 kwietnia 2022 roku jako pierwsza Polka w historii została liderką listy WTA. We wrześniu zwyciężyła w wielkoszlemowym US Open, zostając pierwszą polską triumfatorką tego turnieju.

Cały świat podziwia umiejętności, determinację i skromność naszej wspaniałej tenisistki. Trzymamy kciuki za kolejne sukcesy.

Natalia
                                                                                          

 

Sprzątanie świata 2022r.

 

Akcja Sprzątanie świata - Polska odbywa się od dwudziestego drugiego kwietnia do Wielkiego Finału (szesnasty - osiemnasty września). To wydarzenie  jest częścią międzynarodowego ruchu na rzecz ochrony środowiska "Clean up The World", którą zapoczątkował australijski żeglarz oraz biznesmen w 1989 roku. W tym wydarzeniu uczestniczyło około czterdzieści milionów wolontariuszy z ponad czterdziestu różnych państw z całego świata. Natomiast do Polski w 1944 roku tę akcję przeniosła Pani Mira Stanisławska-Meysztowicz. Ta kobieta jest także założycielką Fundacji "Nasza Ziemia". Sprzątanie świata - Polska jest to wspólna lekcja, podczas której szanujemy, a nawet trochę poznajemy nasze środowisko. Jej głównym celem jest pokazanie, że nie powinniśmy śmiecić na naszej planecie oraz uświadomienie nam, jak bardzo negatywny wpływ na środowisko ma zanieczyszczanie go.

Od 1944 roku w przedostatni, czyli w trzeci weekend września, wraz z tysiącami wolontariuszy: dziećmi, młodzieżą, dorosłymi - wszystkimi, którym zależy na naszym środowisku i otoczeniu prowadzone są różne zbiórki, recyklingi, a także odbywa się wyszukiwanie i, w miarę możliwości, usuwanie dzikich wysypisk. Działaniom tym towarzyszy również bardzo dużo innych akcji, na przykład: sadzenie drzew, krzewów, kwiatków, jak również innych roślinek. Są też organizowane różne konkursy, takie jak: plastyczne albo piosenki itp. Bardzo często odbywają się też rajdy (rowerowe lub piesze).

Zeszłoroczna Akcja Sprzątania świata - Polska zakończyła się sprzątnięciem aż 422 ton śmieci!!! W tamtym roku swoje akcje terenowe zarejestrowało aż czterysta dwadzieścia osiem tysięcy grup. Razem sprzątało ponad trzysta tysięcy ludzi (to więcej niż w trzech poprzednich edycjach razem połączonych)!!! Z roku na rok liczba wolontariuszy znacznie się zwiększa. To oni w przedostatni (trzeci) weekend września sprzątają swój kawałek Polski. Nie musi on być duży. Wystarczy, że chociaż trochę posprzątacie, a środowisko stanie się czyściejsze.

 Chcemy zwrócić się  oficjalnym hasłem już DWUDZIESTEJ DZIEWIĄTEJ edycji "Wszystkie śmieci są nasze"!!! przede wszystkim do osób, które śmiecą. Warto jest dbać o środowisko, ponieważ wtedy nasze powietrze jest o wiele czystsze, przez co mamy mniej chorób na świecie. Gdy posprzątamy nasz kawałek środowiska, staje się on zielony i lepszy, a nie szary i brudny. Mamy nadzieję, że z każdym rokiem ludzi, którzy będą obchodzić Sprzątanie świata – Polska, będzie coraz więcej, tak jak do tej pory. Przecież dzięki tym działaniom odciążamy i w pewnym sensie ratujemy naturę!!! W tych spotkaniach nie chodzi o to, aby cały czas sprzątać, tylko o to, aby ludzie śmiecący przestali tak dużo śmiecić i chociaż w małym stopniu zabrali się za ochronę naszego środowiska. Mamy nadzieję, że w kolejnych naszych latach będzie jeszcze więcej osób zainteresowanych ochroną naszego otoczenia i środowiska.

 

KONSTATYNOPOLITAŃCZYKOWIANECZKI XD

 

 

 

Kalendarzowa jesień zaczyna się 23 września, a kończy 22 grudnia. Podczas trwania tej pory roku w kalendarzu znajdziemy wiele nietypowych świąt.

 

23 września - Dzień Spadającego Liścia. Możemy go świętować np. wyjściem na spacer do lasu czy parku i podziwianiem zmieniających kolor liści.

28 września - Światowy Dzień Wścieklizny. Pierwszy Światowy Dzień Wścieklizny zorganizowano w Atlancie, 8 września 2007 roku. Celem tego święta jest uświadamianie ludziom, że wścieklizna jest niebezpieczną chorobą zarówno u zwierząt, jak i u ludzi.

30 września - Dzień Chłopaka. To święto wszystkich przedstawicieli płci męskiej. Dzień Chłopaka najczęściej obchodzony jest w szkołach przez młode osoby.

7 października - Światowy Dzień Tabliczki Mnożenia. Dzieci już na etapie edukacji wczesnoszkolnej poznają mnożenie – a ta wiedza zostaje z nimi na całe życie.

10 października -Światowy Dzień Zdrowia Psychicznego. Celem tego dnia jest zwrócenie uwagi na zdrowie psychiczne.

15 października - Światowy Dzień Mycia Rąk. Akcja ma zachęcać wszystkich ludzi do regularnego mycia rąk.

20 października - Dzień Pasztecika Szczecińskiego. Tego dnia zalecane jest zjedzenie chociaż kawałeczka szczecińskiego przysmaku.

28 października - Dzień Odpoczynku dla Zszarganych Nerwów. Pozwólmy dziś odpocząć naszym zszarganym nerwom. Ukoimy je czymś, co lubimy, zafundujmy im takie jednodniowe „sanatorium”. Należy im się! I nam też! Wyprodukujmy dziś w naszych mózgach tyle endorfin (hormonów szczęścia), żebyśmy w doskonałym samopoczuciu i zadowoleniu wkroczyli w listopadowe, niełatwe do przetrwania krótkie i ciemne dni!

7 listopada - Dzień Kotleta Schabowego. Tutaj chyba nie trzeba nic więcej dodawać niż to, żeby chociaż spróbować tego dnia go przygotować.

13 listopada - Dzień Łamańców Językowych. Chyba każdy z nas potrafi powiedzieć chociaż jeden z nich, ale tego dnia warto nauczyć się jeszcze jednego.

19 listopada - Dzień Toalet. Niektóre publiczne toalety zostawiają wiele do życzenia co do czystości. Ten dzień to inicjatywa, której celem jest podniesienie czystości w toaletach publicznych.

11 grudnia - Dzień Chruścików. Nie chodzi w tym dniu o jedzenie przysmaków, tylko o drobne owady o takiej nazwie. Chruściki są prawnie chronione i spełniają ważną funkcję w procesie biomonitoringu.

 

 

Andzia

 

 

 

 

 

 

 

Nadeszła jesień. Z każdym dniem robi się coraz zimniej i bardziej ponuro. Przygotowujemy się do jesieni  nie tylko pod względem odzieżowym, ale również kulinarnym.

Zwykle jesień kojarzy nam się z kolorowymi liśćmi, deszczem, świeczkami i szarym niebem.

Ale jesień to nie tylko liście i ponury klimat, to również różne smakowite i kolorowe dania.

Niektórzy ludzie rozpoczynają te przygotowania już latem. Zbierają sezonowe owoce i przetwarzają je w konfitury lub soki. Później, gdy nadejdzie jesień, mogą je otworzyć i poczuć zapach lata, a jednocześnie jesieni. Jesienią dojrzewa bardzo dużo owoców, np. jabłka, winogrona, gruszki, owoce pigwowca. Można będzie z nich zrobić wiele pysznych ciast, np. takich jak szarlotka.

O tej porze roku nie możemy zapomnieć też o witaminach. W tym okresie brakuje nam dawki słońca jaką mamy latem. Dlatego powinniśmy nie zapominać o zażyciu witaminy D. Jest ona dostępna w wielu warzywach i owocach, np. cytrynach, pomarańczach, jabłkach i wielu innych.

Owsianki z dodatkiem cynamonu i malin lub jabłek są uwielbiane przez tak zwane ’’jesieniary’’, czyli osoby, które uwielbiają jesień i pokazują ją w każdym momencie swojego życia oraz próbują ją czynić bardziej romantyczną, aby w jakiś sposób umilić sobie te szare i ponure dni. Owsianki dodają dużo energii, dlatego myślę, że warto ich chociaż spróbować.

Myślę, że każdemu jesień kojarzy się z dużymi pomarańczowymi dyniami. Dynie nie służą tylko do ozdoby, lecz wykorzystuje się je też w kuchni.

 

Oto kilka potraw, które można przyrządzić z dyni:

- zupa krem,

- pieczona dynia z pesto z rukoli,

- dyniowe frytki,

- racuchy dyniowe,

- zapiekanka z dynią.

 

Oto przepisy na jesienne przekąski, które można wykonać samemu w domu.

 

Maślane ciasteczka w kształcie serduszka

Składniki:

- 180g mąki pszennej,

- 120g schłodzonego masła,

- 55g cukru pudru,

- 1 żółtko,

- 1 szczypta soli,

- dżem

 

Wykonanie:

Z podanych składników zagniatamy i formujemy kulę, wkładamy ją do woreczka spożywczego i schładzamy w lodówce przez około 45-60 minut. Następnie rozwałkowujemy ciasto na oprószonej stolnicy. Formujemy ciasteczka i wypełniamy je dżemem. Pieczemy przez około 10-15 minut w 180 stopniach.

Upieczone ciasteczka studzimy na kartce. Smacznego !

 

Ciastka z ciasta francuskiego i dżemem w kształcie koperty (Dość łatwe w przyrządzeniu)

Składniki:

- ciasto francuskie,

- dżem

Przygotowanie:

Ciasto francuskie rozłożyć na stolnicy i pokroić w kwadraty. Nałożyć do środka dżem i zawinąć w kształt koperty. Przed wstawieniem do piekarnika posmarować je żółtkiem roztrzepanym z wodą. Pieczemy przez 15 minut w 190 stopniach.

 

Mam nadzieję, że ktoś wypróbuje te przepisy.

Każdemu życzę ciepłej i smacznej jesieni.

Rak

 

 

 

 

Jesień w Nowym Yorku jest piękna. Obchodzimy wtedy dwa święta: Halloween i Święto Dziękczynienia.

31 października wypada Halloween. Dzieci przebrane za postaci z filmów oraz książek odwiedzają sąsiadów i zbierają słodycze. Wszędzie widać dekoracje. Mają one straszyć, przerażać. Jest bardzo fajnie.

W ostatni czwartek listopada obchodzone jest Święto Dziękczynienia. Wtedy uczniowie mają tydzień ferii. To czas spotkań z rodziną i przyjaciółmi. Najważniejsza jest uroczysta kolacja, która zaczyna się zazwyczaj krótką modlitwą lub przemową głowy rodziny i podziękowaniem za to, za co jesteśmy wdzięczni. Serwuje się na niej specjalne potrawy, a przede wszystkim indyka. To święto jest radosne i kolorowe. W całym kraju odbywają się parady. Największa parada w Nowym Jorku Macy’s jest transmitowana na cały kraj. Można zobaczyć tu wielgachne balony przedstawiające słynne postaci z kreskówek, pokazy cheerleaderek, klaunów, orkiestr marszowych. Odbywają się też przedstawienia teatralne. Co ciekawe, na ostatniej platformie pojawia się Święty Mikołaj, który symbolizuje zbliżające się Święta Bożego Narodzenia.

Mamy też polską paradę, która odbywa się w pierwszą niedzielę października. To najważniejsze święto Polaków i Polonii w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Udział w paradzie daje poczucie wspólnoty. Pokazujemy, że jesteśmy dumni z tego, że jesteśmy Polakami. Morze biało-czerwonych flag zalewa wtedy ulice Nowego Yorku.

N. D.

 

Czy słyszeliście kiedyś o kryształach? Wiele osób miało już do czynienia z różnymi ciałami krystalicznymi, takimi jak: cytryn, agat, fluoryt, celestyn. Lecz przyjrzyjmy się ich właściwościom z bliska. Ludzie wierzą w karty tarota bądź nawet w tabliczkę oujia, lecz są też tacy, co uwierzyli w moc kamieni.

 

Kryształ górski ma moc neutralizacji negatywnej energii i oczyszczaniu aury. Pomaga nam pozbyć się stresu, niepokoju oraz zmienia złą energię na dobrą. Kryształ należy wystawiać na światło słońca lub księżyca na kilka godzin, w tym czasie naładuje się i będzie gotowy do użytku. Przypisany jest do znaku bliźniąt.

Celestyn to idealny kamień w przypadku działalności na polu muzyki oraz sztuki. Niesamowicie działa na sny, medytacje oraz pomaga się odprężyć. Pomaga również w koszmarach, rozpaczy, zmartwieniach. Wystawiając go na światło księżyca, możemy spodziewać się pozytywnego działania kamienia. Wręcz idealnym znakiem zodiaku dla celestyna jest koziorożec.

 

Tygrysie oko -jego zadaniem jest dostarczenie nam szczęścia w życiu, ma odpędzać negatywne myśli, wątpliwości. Aby tygrysie oko nie straciło swych mocy, trzeba raz w tygodniu rozładować go z negatywnej energii, przecierając go wilgotną szmatką. Natomiast wystawiając go na słońce, możemy naładować go pozytywną energią. Lwy i wagi mają do siebie przypisany ten magiczny kamień.

 

Awenturyn jest kamieniem pozwalającym przezwyciężyć różne uzależnienia. Przyciąga nowe ścieżki w życiu. Wzmacnia zdolności komunikacyjne i oczyszcza starą energię. Najlepiej ładować go promieniami zachodzącego słońca, ładuje się go także siłą natury przez kontakt z roślinami. Kamień idealny wręcz dla raka. 

 

(Niektóre informacje zaczerpnięte z Internetu)

Nikirizona

 

 

Ibiza to wyspa Hiszpanii. W czasach rzymskich nosiła nazwę Ebusus.  Została wpisana na światową listę UNESCO. Jest trzecią co do wielkości (powierzchnia to 572, 6 km) i drugą pod względem zaludnienia (mieszka na niej około 150 000 osób) wyspą archipelagu Hiszpańskiego Baleary, położoną w jego zachodniej części. Otacza ją morze Śródziemne. Najdłuższa plaża na wyspie to Playa D’en Bossa. Słynie ona z drobnego piasku oraz krystalicznej wody i czerwonych skał. Na wyspie również jest jaskinia Cova de Can Marca. Jedną z popularniejszych zatok jest Cala de Sant Vicent.

Lotnisko na Ibizie jest największym w Hiszpanii co do liczby pasażerów. Ibiza słynie z  największych festiwali i klubów muzycznych, kojarzona jest przede wszystkim z muzyką elektroniczną i techno. Dlatego nazywana jest jedną z najbardziej imprezowych wysp. Główne imprezy odbywają się w klubie ,,Amnesia”. Roczna temperatura wynosi 22,2 stopnie Celsjusza. Najniższe temperatury odnotowuje się w styczniu i wynoszą one w nocy około 5 stopni, a w dzień 15. Za to najcieplejszym miesiącem jest sierpień - temperatura w nocy wynosi około 22 stopni, a w dzień 30. Wtedy temperatura wody osiąga aż 26 stopni.

Na Ibizie uprawia się głównie oliwki, migdały, winną latorośl, owoce cytrusowe i zboża. Najbardziej popularnym daniem na Ibizie jest bullit de peix. Składa się ono z ryb, ziemniaków, zielonej fasoli, papryki, brokułu i sosu czosnkowego.

Ta wyspa jest wspaniałym miejscem do spędzenia wolnego czasu, urlopu czy wakacji. Niestety taki wypoczynek będzie dużo kosztował. Jeśli jednak ktoś nie lubi hałasu, imprez i festynów, to nie miejsce dla niego, ponieważ jest tam dość głośno.

 

                                                                                 Sikorka

 

 

 

 

Azja Wschodnia. To tam znajduje się Korea Południowa, a właściwie Republika Korei. Państwo to powstało po II wojnie światowej w 1945 roku na terenach zajętych przez wojska Stanów Zjednoczonych. Stolicą, a także największym miastem jest Seul, położony w centralno – zachodniej części półwyspu Koreańskiego. Republika nie należy do dużych państw, gdyż jej powierzchnia wynosi tylko 100 210 km2. Ludność posługuje się tam językiem koreańskim. Ilość osób zamieszkujących to państwo wynosi w zaokrągleniu52 mln, w tym 200 to Polacy. Można tam spotkać się z tym, że w budynkach nie ma 4 piętra, podobnie jak w Japonii. Ludność sądzi, że ta liczba przynosi pecha. Określa się ją literą ,,F”.

To właśnie w Korei Południowej miał swój początek k – pop. Według autora amerykańskiego magazynu muzycznego ,,Rolling Stone” jest to mieszanka modnej zachodniej muzyki i japońskiego pop, która przyciąga słuchaczy za pomocą powtarzalnych, chwytliwych zwrotów, czasem w języku angielskim. K – pop to połączenie śpiewu, rapu i wizualnej części występu oraz efektów scenicznych. Gatunek ten pojawił się wraz z jedną z pierwszych grup K – popowych – Seo Taiji and boys. Zaczęli oni swoją karierę w 1992 roku jako trzyosobowy zespół. Członkami tego, boysbandu byli: Seo Taiji, Yang Hyun – suk, Lee Juno. Sprzedali oni ponad 8 milionów egzemplarzy albumów. Rozpadli się w 1996 roku i w tym czasie wydali kompilację o nazwie „Goodbay Best Album” z nieocenzurowaną wersją Shidaeyugam.

Na zakończenie chciałabym powiedzieć, że warto polecieć do Korei Południowej. Jest to miejsce bardzo bezpieczne, przyjazne i warte polecenia. Nie pojawiają się tam zagrożenia chorobami tropikalnymi i zamachami terrorystycznymi. Rzadkie są również przypadki rozbojów czy kradzieży. Jeśli nasz pobyt nie przekroczy 90 dni, to nie potrzebujemy wizy, aby wjechać na teren Korei Południowej.

 

KC