Gazetka szkolna

 

Co roku 8 marca obchodzimy Dzień Kobiet. W tym dniu dziewczęta i panie często zostają obdarowywane drobnymi upominkami, takimi jak czekoladki, kwiaty.

Początki Dnia Kobiet sięgają starożytnego Rzymu. Wówczas był to dzień oddania czci bogini Junonie, która była opiekunką życia kobiet. Panie modliły się o szczęście w życiu małżeńskim, a mężowie w tym dniu obdarowywali swoje żony prezentami. Inne przekazy podają, że oddawanie czci kobietom związane jest z rzymskimi obchodami Matronaliów - święta macierzyństwa i płodności. Wtedy też kobiety były traktowane w sposób wyjątkowy, dawano im prezenty i spełniano ich życzenia.

Międzynarodowy Dzień Kobiet wziął się z ruchów robotniczych w Ameryce Północnej i Europie. Za początek tego święta uznaje się rok 1857, kiedy to pracujące w fabryce bawełny kobiety zorganizowały strajk. Domagały się krótszego dnia pracy oraz wynagrodzenia za pracę jakie otrzymywali mężczyźni.

Pierwsze obchody Narodowego Dnia Kobiet odbyły się 28 lutego 1909 r. w Stanach Zjednoczonych. W 1910 r. Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze ustanowiła obchodzony na całym świecie Dzień Kobiet, który służyć miał krzewieniu praw kobiet oraz praw wyborczych dla kobiet. W Polsce Dzień Kobiet zaczęto obchodzić dopiero po drugiej wojnie światowej. Jednak już nie 19 marca, a 8 marca.

Dzień Kobiet jest obecnie oficjalnym świętem w wielu krajach. Nie zawsze jest celebrowany 8 marca. Na przykład w Tunezji Święto Kobiet obchodzone jest 13 sierpnia. W Armenii świętowanie trwa aż miesiąc - od 8 marca do 7 kwietnia.

W wielu krajach 8 marca jest kojarzony z czerwonymi goździkami. Kwiaty te symbolizują podziw, miłość, a także pasję.

Pamiętajmy - warto mieć szacunek i pamiętać o kobietach każdego dnia, a nie tylko od święta.

Andzia

 

 

 

Temat, który teraz będziemy poruszać, to optymizm. Zastanówmy się czy pomaga on nam w codziennym życiu. Zacznijmy może od tego, czym tak naprawdę jest optymizm. Jest to patrzenie na świat z ciągłym szczęściem, bycie pozytywnie nastawionym do wielu rzeczy oraz branie pod uwagę tylko dobrego zakończenia. Zajmijmy się teraz postawionym pytaniem. Czy pomaga on nam w życiu? Moim zdaniem optymizm jest nam bardzo pomocny i niżej podam przykłady, które o tym świadczą.

Jedną z zalet optymizmu jest to, że zdaniem naukowców, optymiści dłużej żyją oraz cieszą się lepszym zdrowiem. A zatem, jeśli postrzeganie świata od tej weselszej strony wydłuży nam życie, to myślę, że nie ma nad czym się zastanawiać – warto być optymistą.

Mówi się również, że optymiści dużo lepiej radzą sobie ze stresem. Uważam, że coś w tym jest, patrząc np. na szkolny przykład. Jeżeli ktoś od samego początku myśli, że dobrze się przygotował do kartkówki oraz że dobrze mu pójdzie, to pisanie testów i sprawdzianów jest dużo prostsze. Natomiast jeśli ktoś od początku uważa, że słabo się nauczył oraz na pewno źle mu pójdzie, od razu jest bardziej zestresowany i ma gorsze nastawienie. To kolejny przykład, który świadczy o tym, że optymizm jest bardzo przydatny.

Teraz przejdźmy do przebywania w towarzystwie optymisty. Z taką osobą od razu milej spędza się czas. Gdy ktoś jest pozytywnie nastawiony i widać ciągłą radość, to nawet nam robi się weselej. A gdy jesteśmy z pesymistami, czyli osobami, które są do wszystkiego źle nastawione, to tak samo my się czujemy i w nic nie wierzymy.

Jak widać na podstawie argumentów, które przedstawiłam wyżej, optymizm naprawdę nam pomaga i sprawia, że nasze życie staje się weselsze i radośniejsze. Nie stresujecie się więc i miejcie dobre nastawienie.

 

                                                                                 Justyna

 

 

Witam, jako iż niedługo przypada Światowy Dzień Wody, to chciałbym Wam to święto przedstawić. Światowy Dzień Wody obchodzony jest corocznie 22 marca i ma na celu zwrócenie uwagi na znaczenie wody w naszym życiu oraz na potrzebę ochrony zasobów wodnych na świecie.

Woda jest niezwykle ważnym elementem dla życia na Ziemi, bez niej nie moglibyśmy przetrwać. Niestety wiele regionów na świecie boryka się z problemem niedoboru wody. Szczególnie widać to na kontynencie afrykańskim, co wpływa na jakość życia milionów ludzi. Z drugiej strony, nieracjonalne wykorzystanie wody przez człowieka i przemysł, zanieczyszczenia i zmiany klimatyczne powodują degradację zasobów wodnych i zagrażają dostępności wody w przyszłości.

Światowy Dzień Wody ma na celu zwiększenie świadomości społeczeństwa na temat tych problemów oraz propagowanie działań na rzecz zrównoważonego wykorzystania i ochrony zasobów wodnych. W tym dniu organizowane są różnego rodzaju wydarzenia i kampanie, które mają na celu edukację i mobilizację ludzi do podejmowania działań na rzecz ochrony wody. Przykłady działań podejmowanych w ramach Światowego dnia wody to np. akcje sprzątania brzegów rzek i jezior, edukacyjne warsztaty dla dzieci i młodzieży na temat ochrony wody, kampanie informacyjne na temat oszczędzania wody oraz wykorzystania odnawialnych źródeł energii.

Światowy Dzień Wody jest więc ważnym wydarzeniem, które przypomina nam o tym, jak istotna dla naszego życia i dla przyszłości naszej planety jest woda. Przez to święto ONZ zachęca nas do podejmowania działań na rzecz ochrony zasobów wodnych, zarówno w życiu codziennym, jak i w działalności społecznej i biznesowej.

Jeżeli ktoś to czyta, to serdecznie dziękuje za uwagę.

 

 

Kitek

 

Akcja STOP SMOG w naszej szkole

 

 

W naszej szkole odbyła się akcja „Stop smog". Akcję tę prowadzą pani Agnieszka Przeździecka i pani Jolanta Frąckiewicz. Każda klasa, czyli od czwartej do ósmej, miała lekcje na ten temat. Dowiedzieliśmy się jak wygląda smog, jak się zachować, gdy jest bardzo duża ilość smogu, jak powstaje i tym podobne.

Uczniowie mogli wykonać plakat lub transparent „stop smog", aby otrzymać ocenę celującą z geografii lub chemii. Te plakaty i transparenty zostały wywieszone na głównym holu w naszej szkole. Dwunastego stycznia 2023 roku większość uczniów i nauczycieli ubrało się na czarno (taki sam kolor jak ma smog). Tego samego dnia uczniowie klasy ósmej B wraz z nauczycielką od geografii - panią Jolantą Frąckiewicz o godzinie 12:00 chodzili z transparentami po niektórych ulicach Tykocina i wykrzykiwali różne hasła. Przykładowo padały zdania takie jak: Paląc śmieci trujesz dzieci!!!, Smog albo zdrowie!!!, Wielka trwoga, bój się smoga!!!, Świat zadymiony ma same złe strony!!! i tym podobne. Zatrzymywaliśmy się przy kościele, gminie, przedszkolu, naszej szkole i różnych obiektach Tykocina, aby wypowiedzieć te zdania.

Wszystkie klasy dostały loginy i hasła do platformy esa.nask. Pani Jolanta Frąckiewicz i pani Agnieszka Przeździecka udostępniły nam testy z wiedzy o smogu. Żeby zrobić poprawnie ten test, należy obejrzeć filmik, prezentacje i różne plakaty tam zamieszczone. Uczniowie, którzy zdobędą przynajmniej 70% z tego testu, otrzymają ocenę celującą na wagę trzy z chemii, jeżeli są zapisani u pani Agnieszki Przeździeckiej albo z geografii lub edukacji dla bezpieczeństwa, jeżeli są zapisani u pani Jolanty Frąckiewicz.

 

Trzęsienia ziemi w Turcji i Syrii 2023

 

W poniedziałek szóstego lutego 2023 roku w okolicach tureckiej granicy z Syrią doszło do dwóch bardzo silnych trzęsień. Pierwszy najsilniejszy wstrząs o sile 7,8 magnitudo nastąpił po czwartej nad ranem czasu miejscowego. Natomiast drugi, trochę słabszy (ale niewiele), o sile 7,6 magnitudo, o pierwszej po południu. Z powodu trzęsienia ziemi zginęło ponad trzydzieści cztery tysiące osób, czyli więcej niż w trzęsieniu ziemi w 1939 roku. Strona turecka twierdzi, że ponad dwadzieścia dziewięć tysięcy ludzi straciło życie, a w Syrii około cztery i pół tysiąca, lecz ponad osiem tysięcy osób jest rannych.

To wydarzenie jest najtragiczniejszym wydarzeniem w najnowszej historii Turcji. Ponad czterdzieści jeden tysięcy budynków zostało zawalonych lub poważnie uszkodzonych. Straty wynoszą aż osiemdziesiąt cztery miliardy dolarów. Ekipom ratowniczym udaje się odnajdować żywe osoby, które poniedziałkowa katastrofa uwięziła pod rumowiskami. Eksperci twierdzą, że nawet dziewięćdziesiąt procent uratowanych spod gruzów po trzęsieniach ziemi jest wydobywanych w przeciągu siedemdziesięciu dwóch godzin po kataklizmie. Dodatkowym utrudnieniem jest panujące zimno w tym regionie. Natomiast zagrożeniami są wstrząsy wtórne, których naliczono już co najmniej dwieście.

 

Konstantynopolitanczykowianeczki XD

 

 

 

 

Co to są ostatki?

Ostatki to ostatnie dni karnawału zaczynające się w tłusty czwartek, a kończące się zawsze we wtorek. Następny dzień - środa popielcowa oznacza początek wielkiego postu i oczekiwania na Wielkanoc. Ostatki oraz Wielkanoc są świętami ruchomymi.

W ostatki urządza się ostatnie huczne zabawy i bale przed nadchodzącym okresem wstrzemięźliwości. Są one obchodzone na wiele sposobów w różnych krajach. W Polsce tradycja ta została przeniesiona z kultury słowiańskiej i jest kultywowana od XVI wieku.

Ostatki są idealnym pretekstem do spotkania się z przyjaciółmi i rodziną, aby celebrować ostatnie chwile karnawału i przygotować się na nadchodzący okres wielkiego postu. Jest to idealny moment, aby oddać się radości i wspólnie się bawić.

Jednym z najbardziej popularnych zwyczajów w tym czasie jest jedzenie pączków. Tradycja jedzenia tego kalorycznego smakołyku sięga XVI w. i ma swoje źródło w kulturze słowiańskiej. W dawnych czasach uważano, że jedzenie słodkich, tłustych potraw w ostatni czwartek karnawału pomoże w przezwyciężeniu nadchodzącego postu. W ten sposób narodziła się tradycja jedzenia pączków oraz faworków i ten szczególny dzień nazywamy teraz tłustym czwartkiem.

Jak obchodzone są ostatki w innych krajach?

W krajach, takich jak Francja i Hiszpania ostatki są bardziej związane z obrzędami religijnymi. Odbywają się msze święte, po których wierni wychodzą na ulice, gdzie bawią się, tańczą. W Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych ostatki są obchodzone jako dzień żartów i zabaw. Jest to także dobry moment, aby spotkać się z przyjaciółmi i zorganizować imprezę. Z kolei w Brazylii ostatki są obchodzone na dużo większą skalę. Jest to dzień pełen ludowych tańców, muzyki, uczt i prezentów. Odbywają się liczne parady, których uczestnicy przebierają się za postacie z bajek i legend. Tańce i śpiewy kończą się strzelaniem z petard. Jest to dzień radości i zabawy dla całej rodziny. W Argentynie ostatki są obchodzone z ogromnym entuzjazmem i radością. W wielu miastach odbywają się parady, a dzieci chodzą od domu do domu w przebraniu, śpiewając i prosząc o słodycze. Poza tym wielu ludzi organizuje też konkursy piękna, w których uczestnicy przebierają się, aby wygrać nagrodę.

 

Pamiętajmy o polskich zwyczajach i tradycjach, a czas wielkiego postu przeżyjmy, przygotowując się do najpiękniejszych i najważniejszych świąt -Zmartwychwstania Pańskiego.

A.W

 

 

 

 

 

Dlaczego wybrała Pani akurat ten zawód?

Tak się ułożyło. Była taka osoba, która zaproponowała mi pracę w szkole w Tykocinie. Była to praca w księgowości, jeszcze w Zespole Szkół Ogólnokształcących, a gdy powstały gimnazja, otrzymałam propozycję przeniesienia do gimnazjum. Skorzystałam z tej oferty i tak już ponad 22 lata pracuję w sekretariacie szkolnym.

 

Czy lubi Pani swoją pracę?

Oczywiście, że lubię. Gdybym nie lubiła, pewnie zmieniłabym ją na inną.

 

A za co ją Pani lubi najbardziej?

Chyba najbardziej za to, że mam cały czas kontakt z dziećmi. Bardzo lubię dzieci, lubię z nimi rozmawiać. Przychodzą do mnie ze swoimi drobnymi problemami i staram się każdemu pomóc, a dla niektórych to jestem nawet „przyszywaną” ciocią. To jest bardzo miłe. Dzieci są najważniejsze w szkole.

 

A czego nie lubi Pani w swojej pracy?

Nie mogę powiedzieć, że czegoś nie lubię. Nic mi nie przychodzi do głowy.

 

Ile lat Pani pracuje na tym stanowisku?

W szkole pracuję 24 lata, na stanowisku sekretarza szkoły 22 lata.

 

Jak Pani to robi, że pamięta każdego ucznia z naszej szkoły?

Czasami sama sobie się dziwie, że jestem w stanie powiedzieć, który uczeń w jakiej jest klasie i po imieniu zwrócić się do każdego ucznia. Wprowadzam dane uczniów do różnych ksiąg uczniowskich, Systemu Informacji Oświatowej, robię listy klasowe i chyba to kilkukrotne wpisywanie ucznia, zwykle w klasie pierwszej, pozostaje w mojej pamięci na długo. Mam też pamięć do liczb i często po roku urodzenia łatwiej jest mi skojarzyć ucznia - w której jest klasie, czy też w której klasie był i kto był jego wychowawcą. Tylu uczniów przewinęło się przez te 22 lata pracy, ale chciałabym, żeby uczniowie również i mnie pamiętali, i dobrze wspominali.

 

Na czym polega pani praca?

Pracuję za biurkiem, czyli jest to praca w papierach i przy komputerze. Jak już wspominałam wcześniej, między innymi wprowadzam różne dane uczniów, nauczycieli, dane o szkole, wydaję legitymację szkolne, karty rowerowe, świadectwa, obsługuję sekretariat.

 

Jeżeli miałaby Pani możliwość zmienić swój zawód, to na jaki?

Zapewne byłaby to praca z dziećmi - może nauczyciel, a może pedagog…

 

Jak lubi Pani spędzać wolny czas?

Obowiązki domowe zwykle pochłaniają mój wolny czas, ale jak go mam, to lubię coś wymyślnego ugotować czy upiec, coś poczytać czy obejrzeć, posłuchać muzyki, zwłaszcza piosenek religijnych, które nastawiają mnie pozytywnie do ludzi i całego otoczenia.

 

Bardzo dziękuję za możliwość przeprowadzenia wywiadu.

 

N.O

 

 

Od jakiegoś czasu chodzę na ściankę wspinaczkową, gdzie na zajęciach, tzw. sekcjach, uczę się: jak się wspinać, co robić, aby wspinać się lepiej, w jakiej sytuacji, gdzie i jak postawić nogę lub złapać chwyt itd. W tym artykule opowiem jak wyglądały moje początki w tym sporcie, czego używa się podczas wspinaczki (potrzebny sprzęt) oraz jakie są jej rodzaje.

Swoją przygodę ze wspinaczką zaczęłam rok temu. Od czasu do czasu tato przychodził ze mną na ściankę. Ten sport spodobał mi się tak bardzo, że postanowiłam zapisać się na sekcję. Poznałam tam bardzo przyjazne osoby, które pomagały mi wspinać się lepiej, pokazywały jak robić różne drogi.

Na początku robiłam tylko zielone i żółte drogi, ale z czasem zaczęło mi iść coraz lepiej i teraz umiem zrobić już niektóre czerwone! Ostatnio byłam nawet na zawodach ze wspinaczki :D

Trudności dróg (od najłatwiejszej do najtrudniejszej): zielona, żółta, pomarańczowa, czerwona, niebieska, fioletowa, czarna. Pamiętajcie jednak, że nie na każdej ściance jest takie oznaczenie, może być inna kolorystyka:

Zajęcia odbywają się dwa razy w tygodniu, ponadto mam darmowy wstęp na ściankę (mogę przychodzić rozwijać swoją pasję, kiedy tylko zechcę!) Co jakiś czas na sekcjach są zajęcia z liną, czyli wspinanie się z podpięciem do specjalnej liny trzymającej uprząż, którą zakłada się przed wejściem na ściankę. Wszystko odbywa się przy asekuracji wyszkolonych trenerów.

Jaki sprzęt jest potrzebny do wspinaczki?

1. Buty wspinaczkowe – bardzo różnią się od obuwia, które nosimy na co dzień. Są wąskie, czubki skręcone do środka (czubek prawego buta odwrócony jest w lewą stronę i na odwrót). Dopasowując buta wspinaczkowego, musimy zwrócić uwagę na to, czy nas ciśnie. Jeżeli tak, wszystko jest okej! But musi bardzo przylegać do naszej nogi, przez co ciśnie.

2. Magnezja – jej rodzajów jest wiele, np.: w płynie, w kostce, w proszku… Najczęściej jest to biały proszek, który przyczynia się do większej przyczepności. „Smarujemy” sobie nią ręce przed wejściem na drogę. Jeżeli magnezji jest za dużo, może nie zadziałać. Sproszkowaną magnezję trzyma się w specjalnych woreczkach.

3. Szczota – używa się jej do czyszczenia chwytów (np. z magnezji), gdy są np. śliskie.

4. Uprząż – nakłada się ją przy wspinaniu z liną, by móc się podpiąć.

 

Rodzaje wspinaczki:

-Bouldering - wspinanie się bez asekuracji liny. Upadek łagodzą crush pady (materace).

-Wspinaczka skałkowa – wspinaczka uprawiana w terenie skalnym (z wyłączeniem warunków zimowych). Najczęściej uczestniczą w niej dwie osoby: jedna asekuruje, a druga się wspina (używa się liny).

-Inne: tradowa, sportowa, klasyczna, hakowa OS, Free Solo.

 

Zachęcam do spróbowania swoich sił w tym sporcie.

Nox

 

ZA MAGICZNYM OKNEM

 

ROZDZIAŁ 5: IDEALNE MIASTO

 

- ...w mieście Everland- powiedziała kobieta z emeraldowymi oczami.

- Aha… - mruknęła Ami, próbując przypomnieć sobie, co wydarzyło się przed jej zaśnięciem.

- Będziesz mogła ze mną zamieszkać, jeśli będziesz chciała - zaproponowała Aurelia.

- Chętnie… Czy będę mogła się przejść?

- Tak, tylko wróć przed szóstą - powiedziała kobieta, podając zegarek.

- Dobrze - powiedziała dziewczynka i wyszła z domu, który stał w centrum miasta.

Na zewnątrz wszystko było piękne i zadbane. Powietrze było czyste i rześkie, trawa zielona i błyszcząca. Kwiaty miały piękne barwy, a budynki sąsiadów były kolorowe. Ami spojrzała na zegarek, który pokazywał trzydzieści minut po czwartej…

- Dzień dobry! -  powiedziało małe dziecko, które właśnie do niej przybiegło - Jesteś tutaj nowa?

- Dzień dobry - odpowiedziała Amelka. - Tak, jestem tu nowa.

- O, to super! Mam na imię Oliwka, a ty ? Mało jest w mieście dzieci. Może się razem pobawimy?

- Mam na imię Amelka, ale możesz mówić do mnie Ami. Chętnie się z tobą pobawię.

Oliwka zaprowadziła swoją nową przyjaciółkę na plac zabaw, po czym wyjęła ze swojej małej torebki dwie lalki. Bawiły się aż do momentu, gdy tata Oliwki przyszedł ją zabrać do domu.

Ami powoli wracała do nowej opiekunki. Szła do domu pięć minut. Kobieta już na nią czekała z kolacją i nowym ubraniem. Dziewczynka zjadła kolację, przebrała się i poprosiła o jakiś zeszyt i coś do pisania. Aurelia spełniła jej prośbę i poprosiła ją, aby nigdy nie była na zewnątrz po godzinie szóstej. Ami poszła do pokoju, w którym miała tymczasowo mieszkać (to był ten sam pokój, w którym wylądowała po ucieczce przed tamtą „postacią”). Zamknęła drzwi i zaczęła spisywać w swoim nowym notatniku informacje, które mogły pomóc jej zrozumieć, dlaczego jest w tym miejscu i co może uczynić, aby znów spotkać się ze swoją przyjaciółką Anią. Po pewnym czasie zasnęła.

C.D.N

Ruzo

W poszukiwaniu Wiosny

 

Pewnego wietrznego dnia Hugo, wracając ze szkoły, postanowił poszukać wiosny. Miał już dość tych mroźnych dni. Chciał zobaczyć łąki zapełnione pięknymi kwiatami, usłyszeć śpiew ptaków. A co było dla niego najważniejsze, móc wychodzić na świeże powietrze bez konieczności nakładania grubej, puchowej kurtki, czapki, szalika, rękawiczek oraz zimowych butów.

            Poszukiwania zaczął nad wolno płynącym strumieniem wody. Uznał, że to najpiękniejsze miejsce w jego okolicy, więc Wiosna na pewno je wybrała, żeby się ukryć. Szukał wszędzie. Za wielkim kamieniem pokrytym mchem. Za wielkimi drzewami. Rozważał również możliwość, że mogła schować się w wodzie, ale ostatecznie w nią zwątpił, dlatego że woda była strasznie zimna i Wiosna mogłaby w niej zamarznąć.

- Tu jej już chyba nie znajdę. Może ukryła się w parku? - pomyślał chłopiec, po czym zaczął się kierować do wcześniej wspomnianego miejsca.

Gdy dotarł na miejsce, spojrzał na starą wierzbę, gdzie coś strasznie miotało się pod stosem liści.

-To pewnie Wiosna nie może się wydostać — pomyślał chłopiec i pędem ruszył na ratunek.

Niestety, tym razem również nie znalazł wiosny, ale swoją przyjaciółkę Abeille w tarapatach. Odepchnął stos ręką i wyczyścił ubranie dziewczyny. Przyjaciółka serdecznie mu podziękowała i zapytała po chwili:

-Dokąd idziesz, Hugo?

-Szukam Wiosny – odpowiedział mały chłopiec i skrzywił się bardzo smutno.

-Więc idę z Tobą — ucieszyła się dla odmiany panienka. - Mam wrażenie, że Wiosna jest gdzieś niedaleko.

            Razem było im dużo raźniej. Później dołączyli do nich jeszcze Marcel, Wika i Konrad. Przeszukali całą okolicę. Zaglądali w każdy zakamarek, pod każdy listek oraz za wszystkie kamienie. Niestety, nie było ani śladu Wiosny. Rozczarowane dzieci poczuły, jak maleńkie krople deszczu kapią im na głowę. To był moment, żeby zakończyć poszukiwania i rozejść się do domów. Pożegnali się i ruszyli, każdy w swoim kierunku. Gdy Hugo dotarł do swojego miejsca, od razu poszedł spać, ponieważ był bardzo zmęczony.

            Kiedy się obudził następnego ranka, wyjrzał przez okno. Nie wierzył w to, co widział.

-WIOSNA! - krzyknął uradowany, po czym prędko wstał, ubrał się i ruszył do parku.

Wszyscy jego znajomi już byli na miejscu.

-A jednak poszukiwania się udały, znaleźliśmy Wiosnę — powiedziała Abeille, po czym wszyscy zaczęli się śmiać.

Koniec

Kala<3

 

Jak co roku z naszej szkoły odchodzą ósmoklasiści. Z tego powodu postanowiłam zadać im kilka pytań.

 

Pytania:

1. Do jakiej szkoły średniej idziesz i dlaczego?
2. Czy masz jakieś pasje, które rozwijasz poza szkołą?
3. Czy będziesz tęsknić za naszą szkołą?
4. Czy boisz się zmiany szkoły i dlaczego?
5. Ile aktualnie poświęcasz czasu na naukę?
6. Gdzie widzisz się w przyszłości?

Oliwia:

1. Idę do liceum, ponieważ myślę nad takim zawodem, który mogę zdobyć właśnie w tej konkretnej szkole.
2. Tak, jeżdżę konno.
3. Troszeczkę.
4. Nie boję się zmiany szkoły. To nowa szansa na dalszy rozwój.
5. Tak z 5-6 godzin.
6. Tak szczerze mówiąc, to jeszcze nie wiem.

 

Mateusz:

1. Jeżeli się uda, to do technikum rolniczego w Białymstoku, ponieważ nie mogę żyć bez rolnictwa.
2. Rolnictwo, ponieważ je kocham.
3. Za szkołą nigdy w życiu, lecz za niektórymi przyjaciółmi bardzo.
4. Nie, nie boję się nowej szkoły, ponieważ to będzie nowy rozdział mojego życia.
5. Zbyt mało, ale zamierzam to zmienić.
6. Ogólnie po szkole chcę uzyskać prawo jazdy na wózek widłowy i hodować parę cielaków. Rolnictwo w moim przypadku to bardziej hobby, wiec widzę siebie ciężko pracującego.

 

Oliwka:

1. Chciałabym iść do technikum handlowo-ekonomicznego, ponieważ są tam dobre kierunki.
2. Tak, grałam w orkiestrze, a teraz rozwijam śpiew.
3. Na pewno tak.
4. Boję się zmiany szkoły, ponieważ to będzie już inny etap w moim życiu, nowi ludzie itp.
5. To zależy od tego, jak dużo mam materiału do powtórzenia. Mimo tego, że próbuję się uczyć lepiej, to nie zawsze mi to wychodzi.
6. Totalnie nie wiem.

 

Magda:

1. Myślę, że pójdę na Dojlidy, dlatego że zawsze chciałam tam iść.
2. Aktualnie nie mam żadnej.
3. Bardzo będę tęsknić za znajomymi i nauczycielami.
4. Trochę, bo boję się, że się nie odnajdę.
5. 2-3 godziny dziennie.
6. Nie dam rady tego określić, bo jeszcze nie wiem, co chcę robić w życiu.

 

 

Maja:

1. Idę do technikum fryzjerskiego, dlatego że chcę rozwijać swoje zainteresowania i czuć się w tym zawodzie dobrze.
2. Tak, głównie sport.
3. Tak, a najbardziej za niektórymi ludźmi, których znam od przedszkola i nauczycielami.
4. Boję się, że nie poznam za dużo przyjaciół.
5. Na naukę poświęcam około godziny dziennie.
6. Widzę siebie jako fryzjerkę we własnym salonie.

 

Paulina:

1. Planuję iść na psychologię, ponieważ zawsze lubiłam pomagać innym.
2. Tak, gram na gitarze i na saksofonie w szkolnej orkiestrze.
3. Nie, nie będę, ponieważ nie lubię za bardzo tych ludzi, którzy się tu uczą.
4. Owszem, boję się… Nowi znajomi, nauczyciele… Nie wiem, jak mnie tam przyjmą.
5. Ogólnie mało się uczę.
6. Widzę siebie na psychologii.

 

Martyna:

1. Szczerze mówiąc, to tak w stu procentach sama nie wiem.
2. Mam pasje, ale nie za bardzo staram się je rozwijać.
3. Wydaje mi się, że będę tęsknić za naszą szkołą.
4. Tak naprawdę to nie boję się.
5. Bardzo trudno określić czas spędzony przeze mnie przy nauce, bo jest on różny.
6. W przyszłości widzę siebie jako osobę dobrze zarabiającą, ale czy to wyjdzie? Nie wiem, jednak mam taką nadzieję.

 

Piotrek:

1. Idę do szkoły rolniczej na profil mecha-rolnik, ponieważ interesuje mnie rolnictwo i mechanizacja.
2. Rozwijam pasję piłkarską.
3. Tak, będę tęsknić za wszystkimi chwilami ze szkoły.
4. Tak, ze względu na innych nauczycieli, kolegów i większej ilości nauki.
5. Poświęcam na naukę bardzo mało czasu.
6. Nie wiem gdzie mogę się zobaczyć w przyszłości.

 

Łukasz:

1. Do szkoły branżowej. Według mnie ta szkoła jest dla uczniów przeciętnych, takich jak ja.
2. Moją pasją jest piłka.
3. Za naszą szkołą będę tęsknić, najbardziej za moją całą klasą i za wf-em.
4. Boję się zmienić szkołę, bo się przejmuję, że nie znajdę przyjaciół i nauczyciele będą na mnie cięci.
5. Na naukę poświęcam do 2 godzin dziennie.
6. W przyszłości widzę siebie jako elektryka, bo lubię czasem pomóc mojemu tacie.

 

Kuba:

1. Idę do szkoły dla programistów, ponieważ interesuję się programowaniem, głównie dlatego, że programiści dużo zarabiają.
2. Posiadam pasje, które rozwijam poza szkołą i są to tworzenie różnego rodzaju grafik oraz granie w gry.
3. Tak, ale też nie. Było dużo fajnych, ciekawych momentów w czasie szkoły, lecz były też takie, których po prostu nie lubiłem.
4. Nie, nie boję się zmiany szkoły. Chcę poznać nowych ludzi i nowe otoczenia.
5. Poświęcam na naukę mniej więcej 1,5 godziny dziennie. Czas ten zależy także od tego czy jest w najbliższym czasem kartkówka albo sprawdzian.
6. W przyszłości widzę siebie w Warszawie jako programistę w profesjonalnej firmie produkującej gry.

 

KC

 

 

 

Wielu z was zapewne ma bardzo duży problem z oszczędzaniem pieniędzy. Wydajecie je na przeróżne niepotrzebne wam rzeczy, które po kilku dniach leżą w kątach waszego domu. Myślę, że brzmi to bardzo znajomo. W tym artykule postaram się pomóc wam poradzić sobie z tym problemem.

Bardzo ważną rzeczą na początku drogi z oszczędzaniem pieniędzy jest odpowiedzenie sobie na pytanie: „Dlaczego chcę nauczyć się oszczędzać pieniądze?”. Bez poznania odpowiedzi na to pytanie będzie nam bardzo ciężko trzymać się naszego celu.

Drugą bardzo ważną rzeczą jest to, aby zapisywać i planować swoje wydatki. Jeśli jeszcze tego nie robicie, chciałabym bardzo do tego zachęcić, ponieważ pozwala to trzymać się wyznaczonej ilości wydanych pieniędzy. Na początku miesiąca określcie, jakie kwoty przeznaczycie na konkretne rzeczy, np. na prezenty, na jedzenie, na rozrywkę. Dzięki zapisywaniu swoich wydatków zobaczycie, ile wydajecie. Widząc to wyraźnie, możecie podjąć decyzję, że zamiast wydawać pieniądze np. na rozrywkę, przeznaczycie je na swój cel.

Starajcie się nie przepłacać za bardzo. Zawsze lepiej jest sprawdzić czy np. buty, które chcemy kupić, nie kosztują dużo mniej w innym sklepie. Nawet jeśli cena różni się tylko o 10zł, to i tak starajmy się szukać jak najniższej ceny.

Jeżeli mamy dużo czasu a mało pracy domowej, to zapewne zmarnujemy ten czas, a zadania, które dało się zrobić w kilka minut, zajmą nam cały tydzień. Tak samo jest z naszymi pieniędzmi. Jeśli nie pomyślimy rozsądnie i wydamy swoje oszczędności co do złotówki, to całkiem możliwe jest, że zmarnujemy jakąś część swoich pieniędzy. W chwili, kiedy dostajemy swoją wypłatę/kieszonkowe, najlepiej od razu zostawić sobie tylko tę część pieniędzy, która jest nam potrzebna na dany miesiąc, a resztę schować np. do naszych oszczędności, które zbieramy na swój cel. Dzięki takiemu działaniu uda wam się oszczędzić naprawdę dużo pieniędzy.

Jeżeli jesteście osobami, które bardzo szybko wydają swoje pieniądze, to jest również rada dla was. Każdy z nas zapewne czasem z nudów przegląda Internet i może natknąć się na np. fajną bluzę i mimo, że wcześniej nawet nie myśleliśmy o zakupie nowych ubrań, to ta myśl od razu przyszła do głowy, gdy właśnie ją zobaczyliśmy. Nawet jeśli tłumaczymy sobie, że oszczędzamy swoje pieniądze, bo wysyłka jest darmowa, to nie zmienia to faktu, że właśnie wydaliśmy kolejne pieniądze na coś, co nie było nam potrzebne. Jeśli więc będziecie myśleć o tym, aby wydać pieniądze na coś nieplanowanego, zastosujcie metodę 30 dni. Te 30 dni daje nam czas na pomyślenie czy na pewno ta rzecz jest nam potrzebne. Jeżeli po tych 30 dniach dalej będziecie myśleli o tej rzeczy i o tym, że chcecie wydać na nią pieniądze, to zróbcie to.

Jeśli tamte porady w waszym przypadku nie za bardzo się sprawdzają, to proponuję również sprzedać nieużywane już przez was rzeczy. Mogą to być różne książki, sprzęt elektroniczny czy nawet ubrania. Mam wielką nadzieję, że wam pomogłam. 😊

Sztosiara<3

 

W dzisiejszych czasach ludzie chcą się coraz zdrowiej odżywiać. Dlatego między innymi wyrzucają ze swojej diety pokarmy niskowartościowe, niektórzy nawet rezygnują z pokarmów mięsnych. Uważam, że bardzo dobrze robimy, przechodząc na zdrowy tryb życia. Zdrowe jedzenie, aktywność fizyczna to jedne z filarów życia.

Zdrowe odżywianie - czym ono jest? Otóż jest to dostarczenie organizmowi wysokiej jakości pożywienia w ilości odpowiadającej zapotrzebowaniu. Zdrowe odżywianie to także zbilansowana dieta. Dzienny jadłospis musi dostarczyć nam wszystkie makroskładniki i węglowodany w odpowiednich proporcjach. W naszych posiłkach powinny znaleźć się również warzywa, owoce. Mogą być w formie smoothie, orzechów i nasion będących źródłem witamin, minerałów oraz błonnika pokarmowego.

Zdrowe odżywianie to nie tylko wysokiej jakości produkty spożywcze, ale także właściwe zasady spożywania posiłków.

 

Zasady zdrowego odżywiania:

- wybieraj produkty pochodzenia naturalnego, z ekologicznych gospodarstw,

- spożywaj produkty o jak najmniejszym stopniu przetworzenia,

- wprowadź do swojej diety zdrowe węglowodany oraz nasiona roślin strączkowych, czyli białko pochodzenia roślinnego,

- dzień rozpoczynaj od pożywnego śniadania,

- pij wodę w ilości około 2 litrów dziennie.

 

Niektórzy ludzie wciąż wybierają złe odżywianie i brak aktywności fizycznej. To prowadzi między innymi do:

- wzrostu wagi,

- pogorszenia samopoczucia,

- ciągłego zmęczenia,

- stresu,

- zwiększenia ryzyka wystąpienia wielu chorób, takich jak: miażdżyca, nadciśnienie oraz choroby serca.

Dlatego trzeba zadbać o zdrowy tryb życia, by nie nabawić się niepotrzebnych dolegliwości.

Mam nadzieję, że po przeczytaniu tego artykułu wiele osób zda sobie sprawę z tego, jak ważne jest prawidłowe odżywianie.

Rak

 

Jak być zgraną klasą? Wielu uczniów zadaje sobie to pytanie. Zapewniam Was, że o zintegrowanej klasie marzą zarówno uczniowie, jak i nauczyciele. W tym artykule przedstawię Wam kilka pomysłów na poprawienie relacji z rówieśnikami.

Zacznijmy od wspólnego działania. Uczniowie w zintegrowanej klasie powinni słuchać i pomagać sobie wzajemnie, na przykład kiedy jakaś osoba ma problem, kryzys, cała klasa powinna się zaangażować do pomocy.

Bardzo ważna jest również integracja. Uczniowie muszą dowiedzieć się o sobie jak najwięcej, ponieważ dzięki temu polepszą się ich relacje. Można wtedy zorganizować przestrzeń w klasie, np. usiąść razem w kręgu i porozmawiać na różne tematy, np. ulubiona książka, ulubiony film, marzenia. Zachęcam do podejmowania takich działań w klasie.

Dobrym sposobem jest również organizowanie spotkań okazjonalnych, na przykład wigilia klasowa, andrzejki, dzień chłopaka, dziewczyny. Obchodzenie takich uroczystości jest bardzo miłe dla uczniów, ponieważ mogą oderwać się od książek i spędzić takie okazje wspólnie.

Spędzanie ze sobą czasu jest jedną z najważniejszych rzeczy. Aby klasa była zgrana, rówieśnicy mogą ze sobą przebywać nie tylko w szkole. Jeżeli ktoś ma możliwość spotkania się po godzinach lekcyjnych, bardzo do tego zachęcam, ponieważ spędzanie czasu poza szkołą bardzo poprawia kontakt uczniów. Na takich spotkaniach możecie otwarcie porozmawiać na różne tematy, porobić wiele rzeczy, np. pograć w jakąś grę, pooglądać filmy, wybrać się na wycieczkę rowerową.

Mam nadzieję, że moje spostrzeżenia i porady zachęcą Was do działania i stworzycie najbardziej zgraną klasę w historii szkoły.

klaudia<3

 

Sen jest potrzebny wszystkim. Jest to moment, w którym odpoczywamy i regenerujemy swój organizm. Gdy śpimy zbyt mało, może się to bardzo poważnie odbić na naszym zdrowiu. Coraz gorzej zapamiętujemy, a nasz nastrój bardzo się obniża. Brak snu utrudnia nam również koncentrację, co więcej, brak snu hamuje produkcję hormonów wzrostu. Długa bezsenność działa też na naszą kondycję psychiczną, zwiększa ryzyko pojawienia się depresji i innych zaburzeń psychicznych.

Największy rekord w bezsenności, zapisany w Księdze Rekordów Guinnessa, był ustanowiony przez 17-letniego Randy’ego Gardnera ze Stanów Zjednoczonych. Nie spał on przez 264 godziny, czyli 11 dni i 24 minuty. Ze względu na przyczyny i konsekwencje braku snu nie zapisywano już kolejnych prób pobicia tego rekordu. Randy po takim czasie niespania miał np. duże zaburzenia zmysłów węchu i smaku. Nie wyrażał też żadnych emocji. Miał on ogromny problem z koncentracją i szybko się rozdrażniał. Już po którymś dniu bez snu doznawał halucynacji wzrokowych, np. będąc w pokoju, myślał, że przed nim znajduje się las, a kilka dni później sądził, że prowadzi audycję radiową.

Sen jest naprawdę ważną częścią naszego życia. Nasza kreatywność dużo lepiej działa, kiedy jesteśmy wyspani, tak samo z samopoczuciem. Jeśli dostarczymy naszemu organizmowi wystarczającą ilość snu, dużo łatwiej będzie nam patrzeć pozytywnie na świat i wykonywać rzeczy, w których używa się naszej pomysłowości. Każdy człowiek powinien spać co najmniej od 8 do 10 godzin, aby organizm mógł wypocząć i być gotowym i wyspanym do działania w kolejnym dniu.

 

Klaudia

 

 

 

 

Szachy są grą planszową rozgrywaną przez dwóch graczy. Gra ta powstała prawdopodobnie w północno-zachodnich Indiach ok. V-VI w. n.e. Każdy gracz ma do dyspozycji pionki: hetman, wieża, goniec, skoczek oraz król. Gra nie należy do łatwych. Aby odnosić sukcesy w tej dziedzinie, wymagane jest opracowanie dobrej strategii, którą trzeba modyfikować na bieżąco. Oprócz tego, że gra w szachy jest przyjemnością, niesie ze sobą wiele innych korzyści. Gra ta:

- pobudza i rozwija mózg,

- uczy logicznego myślenia,

- zachowania spokoju ducha,

- kształtuje zdolność koncentracji,

- poprawia zdolności geometryczne,

- opóźnia proces demencji w wieku podeszłym,

- zmniejsza ryzyko wystąpienia nagłego zaniku pamięci.

Najlepszym polskim szachistą jest Jan Krzysztof Duda. 17 grudnia 2021r. został on mistrzem Europy, 28 grudnia 2021 zajął V miejsce w mistrzostwach świata, które odbyły się w Warszawie, natomiast 30 grudnia 2021r. zdobył tytuł wicemistrza świata.

W naszej szkole również odbywa się turniej szachowy, w którym chętni uczniowie mogą popisać się swoimi zdolnościami. 20 sierpnia 2022r. odbył się natomiast pierwszy turniej „O puchar miodowy Tykocina”, w którym mogli brać udział zawodnicy z całej Polski.

Szachy to pewien system gry, który może wydawać się trudny. Jednak przy odrobinie wysiłku można go opanować. Warto podjąć wyzwanie, ponieważ szachy to świetny trening umysłu.

Natalka

 

 

 

 

W ostatnim artykule pisałam o najbardziej niebezpiecznych zawodach, a w tym napiszę o tych, które są poszukiwane i cenione na rynku pracy. Każda praca jest potrzebna, ale na te zawody, które zaraz przedstawię, jest największe zapotrzebowanie na całym świecie. Przy wyborze naszego przyszłego zawodu trzeba rozważyć dokładnie, co chcemy robić, jak zarabiać na życie. Przeważnie przy takim wyborze rozważamy, czy ta praca będzie nam odpowiadała, przynosiła korzyści, takie jak finanse, rozwój osobisty. Należy też sprawdzić, jakie jest zapotrzebowanie na rynku. Barometr zawodów wskazuje na kilka branż dotkniętych deficytem pracowników. Należą do nich:

-branża budowlana, w której znajdują się takie zawody jak: betoniarze, brukarze, stolarze, murarze, pracownicy wykończeniówki i tynkarze,

-branża opiekuńczo-medyczna, czyli lekarze, fizjoterapeuci, masażyści, pielęgniarki, położne,

-branża TSL (transport, spedycja, logistyka): kierowcy autobusów, kierowcy samochodów ciężarowych (tirów), magazynierzy,

-branża edukacyjna: nauczyciele i nauczyciele przedmiotów zawodowych,

-branża spożywczo-gastronomiczna: kucharze,

-branża księgowa: księgowi, pracownicy rachunkowości i księgowości

-branża produkcyjna: elektrycy, elektromechanicy, stolarze, spawacze.

Na te zawody na polskim i światowym rynku zapotrzebowanie rośnie. Z pewnością, gdy wykwalifikujemy się w którejś z profesji z tej listy, nie będziemy mieć problemu ze znalezieniem pracy.

                                                                                                            Sikorka

 

 

 

To półrocze obfitowało w wiele sukcesów sportowych. Nasi uczniowie bardzo lubią i traktują poważnie takie konkursy. W naszej szkole jest naprawdę wiele dusz sportowych, a kto wie, może przyszłe gwiazdy sportowe…

 

Oto podsumowanie osiągnięć sportowych z I semestru w roku szkolnym 2022-2023.

- 29 września, Supraśl: Igrzyska Dzieci – Mistrzostwa Powiatu w sztafetowych biegach przełajowych. Dziewczęta zdobyły 3. miejsce, natomiast chłopcy 5.

- 29 września, Supraśl: Igrzyska Młodzieży Szkolnej – Mistrzostwa Powiatu w sztafetowych biegach przełajowych. Sytuacja taka sama, ponieważ dziewczęta zajęły 3. miejsce, a chłopcy 5.

- 4 października, Dobrzyniewo Duże: Mistrzostwa Powiatu Białostockiego w piłce nożnej chłopców. Piłkarze z Tykocina zajęli 9. miejsce.

- 10 października w Supraślu odbyły się Igrzyska Dzieci – Półfinał Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych. Dziewczętom udało się uzyskać
1. miejsce, a chłopcom 2.

- 10 października, Supraśl: Igrzyska Młodzieży Szkolnej – Półfinał Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych. Dziewczęta osiągnęły 5., a chłopcy 8. miejsce.

- 22 października, Augustów: Finał Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych. Igrzyska dzieci: dziewczęta 7. miejsce, chłopcy 8. miejsce.

- 22 października, Augustów: Finał Województwa Podlaskiego w sztafetowych biegach przełajowych. Igrzyska Młodzieży: dziewczęta 20. miejsce.

- 4 listopada, Dobrzyniewo Duże: Igrzyska Dzieci Powiatu Białostockiego w drużynowym tenisie stołowym. Dziewczęta zdobyły 3. miejsce, chłopcy 3.

- 7 listopada, Dobrzyniewo Duże: Mistrzostwa Powiatu Białostockiego Młodzieży Szkolnej w drużynowym tenisie stołowym. Dziewczęta zajęły 2 miejsce, a chłopcy 5.

- 8 listopada, Dobrzyniewo Duże: Igrzyska Dzieci w 1,5 Mistrzostw Województwa Podlaskiego w drużynowym tenisie stołowym. Dziewczęta oraz chłopcy zdobyli 3. miejsce.

- 21 listopada, Dobrzyniewo Duże: Igrzyska Młodzieży Szkolnej w 1, 5 Mistrzostw Województwa Podlaskiego w drużynowym tenisie stołowym. Dziewczęta uzyskały 2. miejsce, a zarazem awans do Finału Województwa.

- 5 grudnia, Dobrzyniewo Duże: Finał Województwa Podlaskiego Igrzysk Młodzieży Szkolnej w drużynowym tenisie stołowym. Dziewczęta zajęły miejsce 4.

- 15 grudnia, Tykocin: Igrzyska Dzieci Mistrzostwa Powiatu Białostockiego w piłce siatkowej - 4-ki: dziewczęta 2. miejsce, chłopcy 1. miejsce oraz awans dwóch drużyn do 1,5 Mistrzostw Województwa Podlaskiego.

- 16 grudnia, Tykocin: Igrzyska Młodzieży Szkolnej w piłce siatkowej dziewcząt –
3. miejsce.

- Tykocin: Igrzyska Młodzieży Szkolnej w piłce siatkowej chłopców – 1. miejsce.

 

Tak wygląda podsumowanie sportowych osiągnięć pierwszego semestru. Nasi uczniowie bardzo dobrze się sprawdzili w zawodach, jednak nigdy nie doszłoby do takich sukcesów, gdyby nie nauczyciele wf. To dzięki nim mamy możliwość rozwijania naszych pasji. Bardzo za to dziękujemy.

 

                                                                                              Julia

 

 

Tenis stołowy, czyli tak zwany ping-pong, to sport, w którym rywalizują dwie lub cztery osoby. Polega on na przebijaniu rakietką małej piłeczki tak, aby ona przeleciała przez siatkę na stronę drugiej osoby. Piłeczka na jednej stronie stołu może odbić się tylko raz. Zawodnik serwujący nie może sprawić, by piłeczka dotknęła siateczki. Jeśli tak się stanie, wtedy nazywamy to „net” i jest powtórka. Jeśli piłeczka wyleci poza pole gry, mamy „aut” i nie ma powtórki, punkt jest dodany dla przeciwnika. Niedozwolone jest też, gdy osoba po drugiej stronie siatki źle przebije piłkę - nie dotknie stołu, a osoba po pierwszej stronie stołu, odbijając taką piłkę, popełnia błąd (punkt jest przeznaczony dla osoby, która „autuje”). Gdy zawodnik po pierwszej stronie stołu nie dotknie piłeczki, przyznaje się jej punkt.

ZSP w Tykocinie bierze udział w zawodach w wielu dyscyplinach sportowych, w tym w tenisie stołowym. Trzeba tu pogratulować sukcesów w tej dziedzinie sportowej koleżankom i kolegom oraz nauczycielom wychowania fizycznego.

Ja osobiście bardzo lubię tenisa stołowego i podziwiam mistrzów świata tej dyscypliny. Moim zdaniem sport ten jest bardzo przydatny w życiu, bo grając, ćwiczymy koncentrację oraz orientację, co jest bardzo ważne i potrzebne. Cieszę się, że na przerwach i w wolnym czasie uczniowie naszej placówki mogą korzystać ze stołów tenisowych. Dzięki temu rozwijają swoje zdolności, spędzają przy tym czas z kolegami oraz uczą się zdrowej rywalizacji.

nikirizona

 

 

 

 

Pewnie każdy z nas spotkał się kiedyś z pojęciem „lekkoatletyka”. Lekkoatletyka to jedna z najstarszych dyscyplin sportu, nazywana „Królową Sportu”. Oparta jest na naturalnym ruchu.

Ma ona swój początek w zachowaniu pradawnych ludzi, którzy polując, musieli biegać, skakać przez przeszkody w terenie oraz rzucać oszczepem czy kamieniem. Z biegiem lat, dla rozrywki, człowiek zaczął stosować różne formy rywalizacji i wtedy obok sportów walki pojawiły się konkurencje lekkoatletyczne. Starożytni Grecy podczas igrzysk wprowadzili konkurencje rzutu dyskiem i biegi na krótkim dystansie, nieco później skok w dal z miejsca. Bieg maratoński jest konkurencją olimpijską, którą wprowadzono dla upamiętnienia wyczynu Filipiadesa. Po zwycięstwie Greków nad Persami w bitwie pod Maratonem pobiegł do Aten zanieść tę radosną wiadomość.

Wszystkie dyscypliny sportowe to element lekkoatletyki. Przecież koszykarz musi wysoko skakać, piłkarz powinien szybko biegać, a więc od lekkoatletyki zaczyna się trening każdego sportowca.

To sport dla wszystkich: dzieci, dorosłych oraz osób starszych. Wszak kto nie lubi biegać, skakać, rzucać? Nie oznacza to, że to taka łatwizna! Regularny trening wymaga od nas cierpliwości i zaangażowania, ale efekty pojawiają się dosyć szybko. Dzięki różnorodnym ćwiczeniom czujemy się silniejsi, szybsi i sprawniejsi. Znikają zgarbione od siedzenia w ławce plecy, bolesne dolegliwości związane z wiekiem. Zamiast tego, pojawia się pewność siebie, radość oraz ogólna sprawność.

Zachęcam do ćwiczeń, ruchu. Zbliża się wiosna, więc to doskonały czas na podjęcie aktywności na świeżym powietrzu. Pamiętajcie - sport to zdrowie.

 

nikirizona